Περιεχόμενο
Το Rhubarb είναι ένα καταπληκτικό φυτό που έχει πολλές ευεργετικές ιδιότητες. Όμως, παρά το γεγονός ότι αυτός ο πολιτισμός έχει αναπτυχθεί εδώ και πολύ καιρό στην Ευρώπη, για πολλούς παραμένει ένας ανεπιθύμητα αγνοημένος εξωτικός.
Τι είναι το ρεβέντι και πώς μοιάζει
Η ιστορία του ραβέντι χρονολογείται από την αρχαία Κίνα. Εκεί οι θεραπευτές το χρησιμοποιούσαν για χιλιάδες χρόνια ως φάρμακο για ασθένειες της γαστρεντερικής οδού και του ουροποιητικού συστήματος, με τη βοήθειά του αντιμετώπισαν επίσης δερματικές παθήσεις και διάφορες φλεγμονές. Τον XIII αιώνα. Το ραβέντι μεταφέρθηκε στην Ευρώπη, όπου προσπάθησαν επίσης να δημιουργήσουν φάρμακα βάσει αυτής. Δεν λειτούργησε για να επαναλάβει την επιτυχία των Κινέζων θεραπευτών, ωστόσο, τον 16ο αιώνα. ο πολιτισμός έχει αποκτήσει μεγάλη δημοτικότητα λόγω των γαστρονομικών ιδιοτήτων του. Τον XVII αιώνα. ήρθε στο έδαφος της σημερινής Ρωσίας, όπου ριζώθηκε καλά. Σήμερα αυτό το χρήσιμο φυτό δεν έχει ξεχαστεί και χρησιμοποιείται με επιτυχία στη μαγειρική, στην ιατρική και ακόμη και στον σχεδιασμό τοπίου.
Παρ 'όλα αυτά, πολλοί απλοί άνθρωποι έχουν λίγη ιδέα για την εξωτερική εμφάνιση αυτού του φυτού, πιστεύοντας συχνά ότι το ραβέντι και το σέλινο είναι η ίδια κουλτούρα. Στην πραγματικότητα, αυτό δεν ισχύει. Το Rhubarb ανήκει στην οικογένεια του φαγόπυρου και είναι ένα πολυετές βότανο που, σε αντίθεση με το σέλινο, ανήκει στις διετείς καλλιέργειες της Ομπρέλας. Ξεχωρίζει για τα ίσια και χοντρά στελέχη του, φτάνοντας σε ύψος 1 - 2,5 με διάμετρο 2 έως 5 εκ. Η επιφάνειά τους έχει πλούσιο πορφυρό χρώμα, μετατρέπεται σε ανοιχτό πράσινο χρώμα. Κάθε στέλεχος έχει 10-30 μεγάλα σαρκώδη φύλλα σε μήκος, έως 70 cm, μίσχους. Το μέγεθος των φύλλων αυξάνεται προς τη βάση του φυτού.
Τα άνθη του φυτού είναι εξαιρετικά φυτά μελιού. Το χρώμα τους ποικίλλει, ανάλογα με την ποικιλία και μπορεί να είναι λευκό, πρασινωπό, λιγότερο συχνά ροζ ή έντονο κόκκινο. Ξεχωριστά, τα λουλούδια δεν είναι πολύ αξιοσημείωτα, αλλά σε ταξιανθίες που μοιάζουν με θραύσματα αφρού της θάλασσας, φαίνονται αρκετά εντυπωσιακά. Η παραπάνω φωτογραφία δείχνει καθαρά πώς μοιάζει το ραβέντι κατά την ανθοφορία.
Ραβέντι: είναι φρούτο ή λαχανικό
Δεδομένου ότι αυτό το φυτό χρησιμοποιείται συχνά στο μαγείρεμα για την παρασκευή μιας ποικιλίας προϊόντων ζαχαροπλαστικής, δεν προκαλεί έκπληξη το γεγονός ότι συχνά συγχέεται με ένα φρούτο. Στην πραγματικότητα, το ραβέντι μπορεί να θεωρηθεί επιδόρπιο λαχανικό, μαζί με σπαράγγια και αγκινάρα.
Ποια είναι η γεύση και η μυρωδιά του ραβέντι
Αν και ονομαστικά λαχανικό, το ραβέντι θεωρείται ιδιαίτερα από επιδόρπια και κατασκευαστές ποτών φρούτων για τη λεπτή ξινή γεύση του, συγκρίσιμη με εκείνη των πράσινων μήλων και των φραουλών. Αυτό το φυτό αποκαλύπτει πλήρως τις γαστρονομικές του ιδιότητες σε συνδυασμό με γλυκά πιάτα.
Η μυρωδιά του ραβέντι είναι επίσης αξιοσημείωτη. Έχει ένα ασυνήθιστο ξινό άρωμα, που θυμίζει το άρωμα των τριαντάφυλλων, διασκορπισμένο με νότες μούρων. Αυτός ο εξωτικός συνδυασμός έχει κάνει το ραβέντι ένα δημοφιλές συστατικό στην αρωματοποιία.
Πώς μεγαλώνει το ραβέντι
Εκτός από την εξαιρετική γεύση και τις φαρμακευτικές ιδιότητες των μίσχων του φυτού που φαίνονται στη φωτογραφία, αξίζει να αναφέρουμε πώς μεγαλώνει το ραβέντι. Κατατάσσεται ως φυτό ανθεκτικό στη σκιά που δεν χρειάζεται πολύ φως, αν και μεγαλώνει κάπως πιο αργά με έντονη σκιά.Στην ίδια περιοχή, η καλλιέργεια μπορεί να αναπτυχθεί έως και 15 χρόνια, ωστόσο, μετά από 10 χρόνια ζωής, αρχίζει να παράγει μικρότερους όγκους συγκομιδής, επομένως, μετά από αυτήν την περίοδο, το φυτό συνιστάται να ανανεωθεί.
Σε σύγκριση με άλλες φυτικές καλλιέργειες, η κύρια μέθοδος πολλαπλασιασμού του ραβέντι στην κηπουρική είναι η διαίρεση του ριζώματος. Το ριζικό σύστημα του φυτού είναι πολύ ισχυρό και είναι σε θέση να ανακάμψει γρήγορα από τις ζημιές, αυξάνοντας ακόμη περισσότερο. Ο πολλαπλασιασμός των σπόρων εφαρμόζεται επίσης σε αυτήν την καλλιέργεια, αλλά όχι τόσο επιτυχής όσο η διαίρεση. Οι σπόροι του φυτού φυτρώνουν ήδη στους 2 ° C, αλλά η βέλτιστη θερμοκρασία για ανάπτυξη είναι από 10 έως 20 ° C.
Το σωστό πότισμα θα συμβάλει στην εξασφάλιση καλής απόδοσης καλλιέργειας. Το φυτό προτιμά μέτριο υγρό έδαφος, αλλά αναπτύσσεται άσχημα σε μέρη όπου τα υπόγεια ύδατα τρέχουν κοντά στην επιφάνεια. Η υπερβολική υγρασία επηρεάζει αρνητικά την κατάσταση του ριζικού συστήματος, προκαλεί σήψη. Με τη σειρά του, η έλλειψη νερού επηρεάζει την ευαίσθητη υφή και τη γεύση των μίσχων, καθιστώντας τα σκληρά και πικρά.
Όπου το ραβέντι μεγαλώνει στη Ρωσία
Εκτός από τη χώρα προέλευσής της, η Κίνα, το ραβέντι, τόσο άγριο όσο και καλλιεργημένο, είναι ευρέως διαδεδομένο σε άλλες ασιατικές χώρες. Σε ορισμένες περιοχές της Ευρώπης, ιδίως στην Αγγλία, καθώς και στις Ηνωμένες Πολιτείες, εκτρέφεται για βιομηχανικούς σκοπούς. Στη Ρωσία, το ραβέντι αναπτύσσεται επίσης με επιτυχία. Λόγω της υψηλής αντοχής στον παγετό, δεν φοβάται τις κρύες θερμοκρασίες έως τους -30 ° C, γεγονός που καθιστά αυτό το φυτό κατάλληλο για ανάπτυξη όχι μόνο στο κλίμα της μεσαίας ζώνης, αλλά και στη Σιβηρία.
Πώς τρώγεται το ραβέντι
Αν και το ραβέντι είναι μια πλούσια πηγή βιταμινών και μετάλλων, μπορείτε να αξιοποιήσετε στο έπακρο μόνο εάν το φάτε σωστά. Δεν είναι όλα τα μέρη του ραβέντι κατάλληλα για φαγητό: μόνο τα ζουμερά και μακριά μίσχοι των φύλλων του φυτού θεωρούνται βρώσιμα, όπως στη φωτογραφία.
Οι μίσχοι από ραβέντι μπορούν να καταναλωθούν ωμά, αφού ξεφλουδιστούν από τη λαμπερή φλούδα. Επιπλέον, μπορούν να βράσουν, να τηγανιστούν και να ζαχαρωθούν. Παραδοσιακά προστίθενται μίσχοι ραβέντι ψιλοκομμένα
- σε σαλάτες
- σάλτσες για κρέας και ψάρι
- μπορς και άλλες σούπες
- γέμιση
- επιδόρπια και γλυκά ·
- παγωτό.
Από αυτά τα μέρη του φυτού λαμβάνονται επίσης:
- kvass, κομπόστες και άλλα δροσιστικά ποτά.
- κρασί;
- μαρμελάδα και μαρμελάδα
- ζαχαρωμένα φρούτα
- μους;
- πηκτή.
Πότε να φάτε ραβέντι
Το Rhubarb είναι ένα μοναδικό φυτό του είδους του, καθώς αποδίδεται ήδη στα τέλη Μαΐου, όταν οι περισσότερες καλλιέργειες μόλις αρχίζουν να ανθίζουν. Προκειμένου το ραβέντι να αποφέρει μόνο οφέλη και η ζημιά από τη χρήση του ελαχιστοποιήθηκε, πρέπει να μάθετε πώς να συλλέγετε σωστά τα βρώσιμα μέρη του:
- Κατά την επιλογή των μίσχων, πρέπει να εξετάζονται προσεκτικά. Οι ώριμοι μαλακοί μίσχοι θεωρούνται μήκους τουλάχιστον 20 - 30 cm και μήκους όχι μεγαλύτερου των 80 cm και πλάτους 1,5 - 3 cm.
- Το μίσχο δεν πρέπει ποτέ να σκιστεί. Μπορείτε να το διαχωρίσετε από το φυτό εάν το πάρετε απαλά στη βάση και τραβήξτε το αργά προς τα πάνω, περιστρέφοντάς το δεξιόστροφα. Το ώριμο μέρος του φυτού θα πέσει εύκολα πίσω από το στέλεχος από μόνο του. Εάν προκύψουν δυσκολίες, το μίσχο κόβεται με ένα κοφτερό μαχαίρι.
- Απολύτως όλα τα φύλλα δεν μπορούν να αποκοπούν από το ραβέντι τη φορά, διαφορετικά το φυτό θα πεθάνει. Θα πρέπει να βάλετε 3-4 φύλλα, έτσι ώστε η καλλιέργεια να ανακάμψει το επόμενο έτος.
- Η συγκομιδή πρέπει να συγκομίζεται κάθε 15 έως 20 ημέρες, από τα τέλη Μαΐου έως τα μέσα Ιουλίου. Ξεκινώντας από το δεύτερο μισό του Ιουλίου, το φυτό συσσωρεύεται σε όλα τα μέρη του, συμπεριλαμβανομένων των μίσχων, μιας μεγάλης ποσότητας συμπυκνωμένου οξαλικού οξέος, το οποίο είναι επικίνδυνο για την υγεία.
- Είναι απαραίτητο να περιοριστεί η άνθηση του ραβεντιού κατά τη συγκομιδή.Κατά τη διάρκεια της περιόδου εκκόλαψης, το φυτό συσσωρεύει ενεργά ουσίες που είναι τοξικές για τον άνθρωπο. Η αφαίρεση των μίσχων μέχρι τα μέσα Ιουλίου θα αυξήσει τον χρόνο συλλογής των μίσχων.
- Από τα φύλλα που συλλέχθηκαν, πρέπει να αφαιρέσετε την πλάκα φύλλων, να ξεπλύνετε τους μίσχους και μετά να αφαιρέσετε τη φλούδα από αυτά. Σε αυτήν τη μορφή, το ραβέντι μπορεί να καταναλωθεί αμέσως ή να υποβληθεί σε επεξεργασία.
Μπορούν να καταναλωθούν φύλλα ραβέντι
Εκτός από τους μίσχους, τα νεαρά φύλλα ραβέντι μπορούν επίσης να χρησιμοποιηθούν ως τρόφιμα. Λεπτές πλάκες φύλλων χρησιμοποιούνται για την κατασκευή μπαχαρικών και διαφόρων σάλτσες, όπως chutneys. Ωστόσο, πολλοί γιατροί συστήνουν να μην τα καταναλώνουν, καθώς περιέχουν τοξικά άλατα οξαλικού οξέος που δεν μπορούν να αποβληθούν στο σπίτι.
Τι είναι φτιαγμένο από ραβέντι
Όπως αναφέρθηκε παραπάνω, οι μίσχοι του φυτού έχουν καθιερωθεί ως ένα νόστιμο και υγιές συστατικό για διάφορα είδη επιδορπίων: από πουτίγκες και ζελέ έως μαρμελάδα και πίτες. Αποτιμώνται στην κατασκευή ραφών, κονσέρβες, μαρμελάδες και κομπόστες, και για τέτοια πιάτα χρησιμοποιούν τα πιο ζουμερά μίσχους πάχους 2,5 έως 3 cm. Τα αλμυρά πιάτα όπως σαλάτες, στιφάδο, πουρές λαχανικών και τουρσί ταιριάζουν επίσης με αυτήν την κουλτούρα.
Αλλά η χρήση ραβέντι δεν περιορίζεται μόνο στη μαγειρική. Οι καθαρτικές και αντιφλεγμονώδεις ιδιότητες των φαρμακευτικών ποικιλιών του φυτού έχουν εφαρμοστεί στην παραδοσιακή ιατρική, όπου, με βάση τη ρίζα του, παράγονται φάρμακα που βοηθούν στην αντιμετώπιση της δυσπεψίας, για παράδειγμα το Radirex.
Το εκχύλισμα ρίζας Rhubarb έχει αποδειχθεί χρήσιμο και στην κοσμετολογία - ως συστατικό διαφόρων κρεμών και μασκών προσώπου. Δεν πήγε απαρατήρητος στον τομέα της αρωματοποιίας.
συμπέρασμα
Το Rhubarb είναι ένα υγιές φυτό γεύσης που συχνά υποτιμάται. Οι ιδιότητές του είναι ιδιαίτερα εμφανείς στο μαγείρεμα, λόγω του σχεδόν καθολικού σκοπού του. Γνωρίζοντας τους κανόνες συλλογής και χρήσης αυτής της κουλτούρας, μπορείτε όχι μόνο να διαφοροποιήσετε το μενού σας, αλλά και να εμπλουτίσετε τη διατροφή σας με πολλές βιταμίνες και άλλα θρεπτικά συστατικά.
